នៅក្នុងឆ្នាំ២០១២
នាវិទ្យាល័យដ៏ធំមួយក្នុងខេត្ត … នៃប្រទេសកម្ពុជា …
ដែលមានពាក្យចចាមអារ៉ាមតៗគ្នាមកថា
មានវិញ្ញាណដ៏កាចសាហាវបានលងបន្លាចគ្រប់គ្នាដែលឋិតនៅក្នុងវិទ្យាល័យមួយនេះ
ដែលគេដឹងថា គឺជាវិញ្ញាណខ្មោចតៃហោងនៃសិស្សស្រីម្នាក់ក្នុងថ្នាក់ទី១២Cs។
នាព្រឹកបើកបវេសនកាលដំបូង
សិស្សានុសិស្សទាំងឡាយវិលត្រឡប់មកកាន់សាលារៀនវិញ
ភ្ជាប់ជាមួយនឹងទឹកមុខរីករាយគ្រប់ៗគ្នាដែលបានជួបមិត្តសម្លាញ់ដោយបែកក្នុងវិស្សមកាលដ៏សែនយូរ។
នាងម្លិះ
គឺជាកូនស្រីអ្នកមានជីវភាពធូរធារម្នាក់រស់នៅដាច់ស្រយាលនាឯចុងភូមិឯណោះ។
ឆ្នាំនេះ នាងមានអាយុ១៧ឆ្នាំ មានរូបសម្រស់ស្រស់ស្អាត រៀនក៏ពូកែ
ថែមទាំងជានាដការីរបាំបុរាណដ៏ជំនាញម្នាក់ផងដែរ។
នៅក្នុងឆ្នាំសិក្សាថ្មីនេះ
ម្លិះនាងបានផ្លាស់ប្តូរសាលារៀនឯស្រុកកំណើត
ដោយប្តូរមកសិក្សានៅវិទ្យាល័យដ៏ដំមួយនៅក្នុងទីក្រុងវិញម្តង
ក៏ព្រោះតែម្តាយនាងបានលែងលះជាមួយបុរសប្រមឹកផឹកយប់ផឹកល្ងាចថែមទាំងមានស្រីក្រៅទៀតផង
ជាហេតុធ្វើឱ្យមីង ភា ជាម្តាយម្លិះ
សម្រេចចិត្តលែងលះស្វាមីគាត់ទាំងទឹកភ្នែក
ហើយកាលដែលមករស់នៅទីក្រុងនេះទៀតសោត
ក៏មិនសូវស្រណុកសុខស្រួលដូចកាលនៅជនបទឡើយ ហើយជីវភាពរបស់ពួកគេ២នាក់ម្តាយកូនក៏រាងពិបាកជាងមុនណាស់ដែរ
ដោយម្តាយនាងមកជាអ្នកលក់នំប៉ាវនៅក្បែរសាលារៀនកូននាងផងដែរ។
វិលត្រឡប់មកកាន់វិទ្យាល័យថ្មី!!!
នាងម្លិះ
បានដើរតម្រង់ចូលទៅកាន់ជាន់ទី៣ នៃបន្ទប់ ១២Cs ដោយឥរិយាបថសុភាពរាបសារ
និយាយរួមយើងដឹងស្រាប់ហើយថា មិនថាបុរសឬស្រ្តីឡើយ
ឱ្យតែធ្លាប់ទទួលបានការហាត់រៀននៅសាលារបាំ ប្រាកដណាស់ទាំងដំណើរកាយវិការ
សម្តីសម្តៅប្រកបដោយភាពទន់ភ្លន់
ចេះគោរពឱនលំទោនអស់ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពួង។
គ្រាន់តែនាងទាញទ្វារដើរចូលភ្លាម
សិស្សគ្រប់រូបបើកភ្នែកធំៗសម្លឹងនាងម្លិះឥតដាក់ ជាពិសេសក្រុមរបស់នាង
វត្តី កូនស្រីនាយកសាលា នរណាក៏ដឹងថា នាងជាសិស្សពូកែប្រចាំសាលា
តែឥរិយាបថពុំស័ក្តិសមជាកូនស្រីអ្នកចេះដឹងថែមទាំងខ្លួនជាប់ឈ្មោះជាសិស្សពូកែទូទាំងប្រទេសទាល់តែសោះ
ភាពក្អេងក្អាង ក្រអឺតក្រទម មើលងាយអ្នកទាបតូចខ្សត់ខ្សោយជាងខ្លួន
ថែមទាំងមានក្រុមបក្សពួកនិយមបង្កជម្លោះជារឿយៗផងដែរ។
ចូលមកកាន់នាងម្លិះវិញដែលជាក្មេងស្រីមានទាំងសម្ផស្ស
ចរិតជាកុលធីតាខ្មែរ បានលើកដៃជម្រាបសួរដល់អ្នកគ្រូ
ទេវីដែលជាអ្នកបង្រៀនលើមុខវិជ្ជាសីលធម៌ពលរដ្ឋប្រកបដោយពុទ្ធិ
និងជាស្រ្តីវ័យឆ្លាតមានព្រហ្មវិហារធម៌ទាំង៤គឺ មេត្តា ករុណា ឧបេក្ខា
នឹងមុទិតា
ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យសិស្សទាំងឡាយស្រឡាញ់គោរពកោតខ្លាចគាត់ក្នុងនាមជាគ្រូ លើកលែងតែក្រុមនាង
វត្តី ប៉ុណ្ណោះ។
អ្នកគ្រូ
ទេវី
បានអង្អែលសក់នាងម្លិះដែលខ្មៅរលោងប្រៀបបីដូចលាបគ្រឿងប្រដាប់តុបតែងលម្អ
មានប្រេងច័ន្ទ ពងមាន់ ជាដើម។
រួចគាត់បានប្រកាសឱ្យអ្នកគ្រប់គ្នាបានដឹងអំពីនាងម្លិះដែលជាសិស្សចំណូលថ្មីនៃទឹកដីវិទ្យាល័យចាស់។
អ្នកគ្រូ
ទេវី មានប្រសាសន៍៖ សួស្តី! កូនៗទាំងអស់គ្នា តើកូនៗមានដឹងអត់ថា
ថ្ងៃនេះអ្នកគ្រូបាននាំនរណាមកនេះ? នេះគឺ
ម្លិះ! នាងនៅពេលនេះនឹងក្លាយទៅជាមិត្តដ៏ល្អសម្រាប់កូនៗ
ព្រោះនាងទើបតែផ្លាស់ពីសាលាមួយនៅឯស្រុកស្រែឯនាយជនបទឯណោះ។ ដូច្នេះ
ចូរអ្នកគ្រប់គ្នាត្រូវចេះគោរពស្រឡាញ់រាប់អានគ្នាប្រកបដោយសុភមង្គលណា៎កូនៗ។
អ្នកគ្រូបន្ដ៖
ហ៎ក! ម្លិះកូន តើកូនមានពាក្យអ្វីត្រូវនិយាយដែរទេកូន?
ម្លិះ៖
អរគុណអ្នកគ្រូ សួស្តីដល់មិត្តទាំងឡាយ ខ្ញុំគឺជាសិស្សថ្មី នាងខ្ញុំពុំសូវចេះនិយាយស្តីឡើយ
ហេតុនេះនាងខ្ញុំមានតែពាក្យសុំផ្ញើខ្លួនផ្ញើកាយដល់អ្នកទាំងអស់គ្នាផង
រាល់កំហុសខុសឆ្គងដោយអចេតនា សូមជួយណែនាំតម្រង់ផ្លូវផងចុះ
ខ្ញុំមានតែប៉ុណ្ណឹងទេ អរគុណច្រើន។
បន្ទាប់ពីការណែនាំខ្លួនរួច
ម្លិះ ក៏ដើរទៅកាន់តុហើយប្រុងចូលអង្គុយជាមួយនាង សិតា
ដែលជាគ្នីគ្នានាង វត្តី កូនស្រីនាយក។ នាង សិតា បានយកកាតាបដាក់ពាំង
ដើម្បីកុំឱ្យនាង ម្លិះ អង្គុយជាមួយខ្លួន។ ម្លិះ មិនមាត់
ញញឹមហើយក៏ដើរបន្តទៀតទៅអង្គុយជាមួយ សុថាវី តែនាងមិនព្រមឱ្យ ម្លិះ
អង្គុយជាមួយខ្លួនឡើយ។
ឃើញការរើសអើងដូច្នេះ
មន្តសុនិរ័ត្នន៍ ក៏ហៅឱ្យ ម្លិះ មករួមតុជាមួយខ្លួន
បន្ទាប់ពីនាងដើរមករកតុរបស់ មន្តសុនិរ័ត្នន៍ ក៏ស្រាប់តែនាង វត្តី
ស្រីឫស្យាបានពាំងជើងបណ្តាលឱ្យនាងដួល
សិស្សគ្រប់គ្នាសើចរំពងពេញថ្នាក់រៀន
តែត្រូវស្ងប់ស្ងាត់វិញដោយសារសំឡេងរបស់លោក សុភពង្ស
ដែលជាកូនអ្នកមានម្នាក់រួមទាំងជាតារានៃវិទ្យាល័យនេះផងដែរ
បានរត់មកលើកនាង ម្លិះ ឡើង ធ្វើឱ្យគ្រប់គ្នាស្រឡាំងកាំង រីឯនា វត្តី
វិញ ក្តៅឆេះឈួលឆាលពេញផ្ទៃចិន្តាស្ទើរផ្ទុះ ប្រៀបបីដូចបន្ទុះភ្នំភ្លើង Tambora
ដែលបានសម្លាប់ជីវិតមនុស្សយ៉ាងហោចណាស់ ៩២ ០០០
នាក់យ៉ាងដូច្នេះដែរ។
រីឯកែវភ្នែក
ម្លិះ និង សុភពង្ស បានត្របាញ់ដាក់គ្នាយ៉ាងជ្រួលច្រាល។ អ្នកគ្រូគ្រហេម
ពួកគេទាំង២នាក់ក៏ត្រឡប់ទៅកាន់តុរៀងៗខ្លួនវិញ។
នាងម្លិះ
និង មន្តសុនិរ័ត្នន៍ បានក្លាយទៅជាមិត្តដ៏ល្អម្នាក់ផងដែរ
មិនថាទៅណាមកណា ពួកគេទាំង២មិនដែលរំលងគ្នាម្តងណាឡើយ។
តែដោយសារថ្ងៃមួយ
មន្តសុនិរ័ត្នន៍ មិននៅ នាងម្លិះក៏ទៅសាលាតែម្នាក់ឯង។
ពេលមួយនោះម្លិះនាងបានដើរទៅកាន់បន្ទប់ទឹកតែម្នាក់ឯង
បន្ទាប់ពីសិស្សគ្រប់គ្នាចាកចេញពីសលារៀនអស់។
នាងដើរផងច្រៀងល្ខោនយីកេផង ទៅដល់ខាងក្នុងបន្ទប់ទឹក នាងក៏ចូលបត់ជើង
ស្រាប់តែពេលនោះក្រដាសក៏អស់
នាងម្លិះក៏គោះហៅអ្នកនៅបង្គន់ក្បែរនាងសុំក្រដាស ហើយនាងក៏លូកដៃទៅ
ចៃដន្យអីដៃនាងក៏ត្រូវបានឆូតដោយកាំបិតហូរឈាមកក្លាក់ពាសពេញការ៉ូ
នាងឈឺពេក ម្យ៉ាងឈាមហូរឥតឈប់ ក៏ចាប់ទាញហែកអាវមករុំរបួស
ហើយបម្រុងនឹងចាកចេញពីបង្គន់ ស្រាប់តែសមាជិក២ម្នាក់ក្នុងក្រុមនាង វត្តី
បានដើរចូលមកចាប់ចងដៃចងជើងនាងម្លិះទៅនឹងចានបង្គន់ បន្ទាប់មកនាង វត្តី
បានដើរមកដោយមានកញ្ចប់អំបិលក្រួសមកជាមួយផងដែរ។
វត្តី៖
យ៉ាងម៉េចហើយនាង ម្លិះ!
ស្រីសម្អុយដែលគេរាល់គ្នាកោតសរសើរពីនាងគ្រប់ៗម៉ាត់ យ៉ាងម៉េចទៅហើយ? ទើបបានជាធ្វើមុខគួរឱ្យអាណិតបែបនេះ?
ម្លិះ៖
តើខ្ញុំបានធ្វើកំហុសអ្វីលើពួកនាង
ទើបពួកនាងធ្វើបែបនេះមកលើយើងយ៉ាងដូច្នេះ?
វត្តី៖
ឯងមិនបាច់មកសួរយើងទេ ស្រីអសោច! នាងឯងនេះឃើញប្រុសមិនបាន
ឱ្យភ្នែកឱ្យច្រមុះណាស់ នៅក្មេងទេតែម៉េចក៏ឆ្លេមម៉េសណ៎? ឬមួយក៏នាងកាត់ទៅតាមពូជម្តាយនាង? ហាសហា…
គួរឱ្យអស់សំណើចណាស់!
ម្លិះ៖
វត្តី! ឯងអាចជេរស្តីយើងបាន តែឯងមិនអាចមាក់ងាយម្តាយយើងបានឡើយ
ព្រោះគាត់កំពុងតែជាប់កិច្ចការដ៏មមាញឹក ពុំបានមកលេងសើចជាមួយឯងឡើយ
វត្តី!
វត្តីៈ៖
ឈប់ទៅម្លិះ ឈប់ធ្វើអាចរិតតួឯកហ្នឹងទៀតទៅ យើងខ្ពើមរអើមខ្លាំងណាស់។
សិតា និង សុថាវី ចាប់ដៃនាងឱ្យជាប់ កុំឱ្យនាងរើបម្រាសឱ្យសោះ។
និយាយរួច
នាង វត្តី ក៏យកកាំបិតទៅឆូតនៅត្រង់កញ្ចឹងកម្លិះ
រួចក៏រៀបនឹងចាប់អំបិលប៉ាតពីលើទៅហើយ ស្រាប់តែ មន្តសុនិរ័ត្នន៍
ក៏ចូលមកដល់ ហើយច្រាននាង វត្តី បណ្តាលឱ្យដួលផ្ងារក្រោយទៅលើការ៉ូ
រួចចាប់យកកាំបិតមកទាញនាងវត្តី ធ្វើជាចំណាត់ខ្មាំង
ដើម្បីឱ្យនាង២នាក់នោះដោះលែងម្លិះ។
បន្ទាប់ពីពួកគេដោះលែងម្លិះហើយ
មន្តសុនិរ័ត្នន៍ ក៏នាំម្លិះរត់ចាកចេញទៅផ្ទះវិញយ៉ាងលឿន។
ចំណែកឯពួកនាងទាំង៣នាក់នេះវិញកើតក្តីឈឺចិត្តជាខ្លាំង។
នៅថ្ងៃបន្ទាប់
ក្រុមនាង វត្តី បានយកឈាមរដូវទៅលាបនៅលើតុដែលម្លិះនាងអង្គុយ
លុះបន្តិចក្រោយមក
ម្លិះនាងបានមកដល់ហើយដាក់គូទអង្គុយចុះទាំងពុំបានចាប់អារម្មណ៍អ្វីទាំងអស់
ស្របជាមួយគ្នានេះដែរ លោក មានិត
ជាគ្រូគណិតវិទ្យាបានហៅនាងឱ្យឡើងដោះស្រាយលំហាត់
បន្ទាប់ពីនាងឡើងទៅដល់លើក្តារខៀន
ស្រាប់តែសិស្សគ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងមែនទែន
មានទាំងអ្នកខ្លះបានសើចចំអកថែមទៀតផង។ សុភពង្ស
កាលបើឃើញម្លិះនាងកំពុងស្ថិតនៅក្នុងភាពអាម៉ាស់បែបនេះហើយ
ក៏ប្រញាប់ដោះអាវក្រៅរបស់ខ្លួនទៅបាំង រួចនាំនាងទៅផ្ទះបាត់ទៅ។
ចំណែកម្តាយនាងវិញដែលកំពុងតែលក់នំប៉ាវនៅក្បែរសាលា
គាប់ជួនក្រុមនាង វត្តី បានស្គាល់ថានេះជាម្តាយរបស់នាងម្លិះដូច្នេះហើយ
នាងវត្តីក៏បានរៀបគម្រោងការដោយឱ្យនាង សិតា
ជាអ្នកទៅធ្វើជានិយាយលេងបន្លប់ រួចនាងក៏ឱ្យនាង សុថាវី
ជាអ្នកចាប់យកកូនកណ្តុរដែលនាងវាយនោះ
យកទៅដាក់នៅក្នុងឆ្នាំងចំហុយនំប៉ាវ។
បន្ទាប់ពីនោះ
នំប៉ាវរបស់ម្តាយនាងម្លិះត្រូវបានគេគ្រប់គ្នាលែងញ៉ាំ ដោយគិតថា
គាត់ជាមនុស្សគគ្រិចគ្មានអនាម័យ ថែមទាំងស្តីបន្ទោសយ៉ាងក្រាស់ក្រែលផងដែរ។
ដោយសារមុខរបស់លក់នំប៉ាវមួយនេះលែងដំណើរការទៅមុខទៀត គាត់ពិតជាសោកសៅ
យំផងអូសរទេះនំប៉ាវផង ដោយឆ្លងថ្នល់ពុំបានមើលភ្លើងសញ្ញាចរាចរណ៍
ក៏ត្រូវឡានកិនស្លាប់មួយរំពេច រីឯនំប៉ាវខ្ចាត់ខ្ចាយប្រលាក់ឈាមពាសពេញថ្នល់។
……………………….!!
នាងម្លិះ
បន្ទាប់ពីនាងធ្វើបុណ្យជូនម្តាយនាងហើយ បានប្រមាណជាង២ទៅ៣ថ្ងៃ
នាងក៏ទៅរៀនជាធម្មតាទាំងដែលក្នុងអារម្មណ៍សោកសង្រេងមិនទាន់សាបរលាបនៅឡើយ។
រៀងរាល់ពេលចេញលេង នាងមិនភ្លេចឡើយទៅកាន់បន្ទប់សិល្បៈដើម្បីហាត់រាំនិងច្រៀង
ក៏ទោះបីជាពេលខ្លះពុំមានគ្រូមកបង្រៀនក៏ដោយ។
ក្នុងថ្ងៃបន្ទាប់ដែលជាថ្ងៃសាលាមានកម្មវិធីសង្ក្រានអបអរសាទរឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីជាតិ
ក៏បានរៀបចំពិធីរាប់បាត្រ ថែមទាំងមានការប្រឡងប្រជែងផ្នែកសិល្បៈទាំងការច្រៀងនិងការរាំរបាំ។
ដូច្នេះ សិស្សានុសិស្សទាំងឡាយខិតខំប្រឹងប្រែងហាត់រៀន
ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាទួលបានពានរង្វាន់នឹងក្លាយជាតារាប្រចាំវិទ្យាល័យ
ដោយសារតែបែបនេះហើយ
ទើបនាងម្លិះនាងប្រឹងប្រែងហាត់ច្រៀងនៅក្នុងបន្ទប់សិល្បៈតែម្នាក់ឯងលុះដល់ម៉ោង៦កន្លះល្ងាច
។
ក្រុមនាង
វត្តី ក៏បានដើរចូលមក ក្នុងទឹកមុខគួរឱ្យខ្លាច ហើយ វត្តី
នាងក៏ទៅលើកជើងដាក់លើសៀវភៅដែលម្លិះកំពុងតែហាត់ច្រៀងតាម
ដោយឃើញបែបនេះហើយ ម្លិះ ក៏មិនមាននិយាយអ្វីទៀតដែរ
ដោយគ្រាន់តែប្រុងចាកចេញពីតុ ស្រាប់តែនាង សិតា
ចាប់ព័ទ្ធដៃម្លិះមកក្រោយ ចំណែកឯ វត្តី ក៏និយាយស្តីឱ្យនាង
ថែមទាំងគំរាមមិនឱ្យនាងធ្វើយ៉ាងណាប្រឡងបានពិន្ទុះខ្ពស់ជាងខ្លួនជាដាច់ខាត
រួចក៏ទះកំផ្លៀងម្លិះយ៉ាងដំណំផងដែរ។ បន្ទាប់ពីនោះ
ពួកនាងក៏ចាកចេញបាត់ទៅ ទុកឱ្យម្លិះយំដោយក្តីឈឺចិត្តត្រង់ដែលខ្លួនពុំអាចធ្វើអ្វីដើម្បីការពាររាងកាយខ្លួនឯងបាន។
កម្មវិធីប្រឡងប្រជែងក៏បានមកដល់
ដោយគ្រាន់តែម្លិះចេញមកច្រៀងភ្លាម
គ្រប់គ្នានាំគ្នាទះដៃអបអរសាទរយ៉ាងកងរំពង។ នៅពេលនោះ
ម្លិះនាងក៏ទទួលបាននូវចំណាត់ថ្នាក់លេង១
ហើយក្លាយទៅជាតារាប្រចាំវិទ្យាល័យផងដែរ ចំណែក សុភពង្ស
ក៏បាននាំយកនូវបាច់ផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាតទៅជូននាងផងដែរ។
បើយើងងាកក្រឡេកមកមើលក្រុមនាងៗទាំង៣នាក់នោះវិញ ខាំមាត់ខាំក
ពុំដឹងថាឈឺចិត្តគ្រាំឈាមប៉ុណ្ណានោះទេ។
ដោយសារសេចក្តីច្រណែន
ទើបបណ្តាលឱ្យនាង វត្តី រួមទាំងបក្សពួកបានបង្កើតផែនការជាបន្តបន្ទាប់។
វត្តី៖
សួស្តីម្លិះ! ឯងពិតជាពូកែខ្លាំងណាស់ ពួកយើងសូមកោតសរសើរពិតមែន។
សិតា
និង សុថាវី៖ ពិតមែនហើយ ឯងពិតជាពូកែមែន
មិនត្រឹមតែមានរូបសម្រស់ស្អាតទេ ថែមទាំងពោរពេញដោយទេពកោសល្យ។
ម្លិះ៖
ចា៎ស! ខ្ញុំអរគុណខ្លាំងណាស់ អញ្ចឹងខ្ញុំសុំលាទៅផ្ទះសិនហើយណា៎!
វត្តី៖
ឈប់សិនម្លិះ គ្នាចង់បបួលឯងទៅប៉ាវញ៉ាំអីជុំគ្នានៅយប់នេះ
ខ្ញុំក៏បានបបួល សុភពង្ស ទៅជាមួយដែរ តើឯងអាចផ្តល់កិត្តិយសចំពោះពួកយើងម្តងបានទេ
ហើយក៏សុំទោសរាល់កំហុសឆ្គងដែលយើងមានចំពោះឯង ទៅៗណា៎ម្លិះ!
នាងម្លិះ
កើតក្តីងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង តែនាងបែរជាចិត្តទន់យល់ព្រមទៅ។
រាត្រីកាលបានឈានចូលមកដល់
ពួកគេក៏បានមកជួបជុំគ្នានៅក្នុងក្លឹបរាត្រីមួយកន្លែង
ម្លិះនាងហាក់មិនសប្បាយចិត្តក៏ព្រោះតែនាងជាកូនអ្នកស្រែចម្ការ
ពុំស្គាល់ទេនូវបរិយាកាសបែបហ្នឹង។ បន្ទាប់មក
ពួកគេបានបញ្ច្រកស្រាទៅឱ្យ សុភពង្ស រួមទាំង ម្លិះ យ៉ាងច្រើន
រហូតធ្វើឱ្យពួកគេទាំងពីរស្រវឹងយ៉ាងជោកជាំ មិនតែប៉ុណ្ណោះ
ពួកនាងក៏បានលួចដាក់ថ្នាំសម្រើបចូលទៅក្នុងកែវស្រារបស់ម្លិះ
ធ្វើឱ្យពួកគេទាំងពីរនាក់ចាប់ផ្តើមកើតនូវអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលនិងរោលរាលជាខ្លាំង
ក៏នាំគ្នាចូលក្នុងបន្ទប់ដែលបានបង្កប់នូវកាមេរ៉ា។
នៅពេលព្រឹកនោះ
ម្លិះ នាងក៏ទៅសាលារៀនដូចសព្វដង ស្រាប់តែពេលនោះ
អ្នកគ្រប់គ្នាមើលមុខនាងដោយអាការពេបជ្រាយនាង
ម្លិះនាងក៏ឆ្ងល់ក្នុងចិត្តណាស់ដែរ លុះនាងចូលដល់ខាងក្នុងបន្ទប់រៀន
ក៏មានសារមួយផ្ញើដោយជនអនាមិកម្នាក់ដោយពុំស្គាល់ថាជានរណាឡើយ
នាងក៏បើកមើល ពេលនោះនាងស្ទើរគាំងដួលនឹងមួយកន្លែង
ក៏ព្រោះតែឃ្លីបវីដេអូអាក្រាតកាយរបស់នាងជាមួយនឹង សុភពង្ស។
ម្លិះ
ភ័យខ្លាំងណាស់ ហើយនាងក៏បើកមើលក្នុងបណ្តាញសង្គម ឃើញថា
មានគេចែករំលែកតៗគ្នាយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកដោយអ្នកខ្លះបានសើចចំអកនិងជេរនាងមិនតិចឡើយ
ចំណែកឯ សុភពង្ស ក៏បានបាត់ខ្លួនពុំដឹងថាទៅណាឡើយ
នាងទាក់ទងទៅគេគ្រប់មធ្យោបាយនៅតែមិនបាន រីឯនាង មន្តសុនិរ័ត្នន៍
ក៏មិនឃើញវត្តមានឡើយ នាងពិតជាខ្មាស់គេខ្លាំងណាស់ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាសើចចំអកថាឱ្យនាងសព្វបែបយ៉ាង
នាងក៏សម្រេចចិត្តរត់ចេញពីបន្ទប់រៀន រីឯអ្នកគ្រូ
ទេវីក៏បានចាប់ដៃនាងឃាត់ ប៉ុន្តែមិនបានការឡើយ
នាងរត់យ៉ាងលឿនសំដៅទៅកាន់បន្ទប់សិល្បៈទាំងទឹកភ្នែកហូររហាមជោកជាំផែនថ្ពល់។
នាងម្លិះ
ក៏សម្រេចចិត្តបញ្ចប់ជីវិតដោយយកស្នៀតសក់ធ្វើពីផ្លាកទីនដ៏មុតស្រួចដែល
សុភពង្ស ជូននាង តែមុននឹងនាងសម្លាប់ខ្លួន
នាងបានច្រៀងចម្រៀងមួយបទដាក់មេក្រូ ធ្វើឱ្យអ្នកគ្រប់គ្នាស្រឡាំងកាំង
ក៏បានសម្រុកទៅកាន់បន្ទប់សិល្បៈ ដោយហេតុអកុសល នាងក៏បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតបាត់ទៅហើយ
ដោយសាកសពនាងបានស្លាប់បើកភ្នែកឈាមដាបពាសពេញការ៉ូ
គួរឱ្យរន្ធត់ចិត្តជាខ្លាំង។
លោកគ្រូនាយកក៏បានប្រារព្ធពិធីកាន់មរណទុក្ខចំពោះការបាត់បង់ធនធានដ៏មានតម្លៃម្នាក់នៅក្នុងសាលា។
ចំណែកឯបក្សពួករបស់នាង
វត្តី ពួកគេចាប់ផ្តើមភ័យខ្លាចមែនទែន
ដោយពុំបានមកសាលារៀនអស់រយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃ រីឯ សុភពង្ស
ក៏បានបង្ហាញខ្លួនជាធម្មតា បន្ទាប់ពីស្ងប់ស្ងាត់អំពីវីដេអូមួយនោះ
ហើយនាយក៏កើតទុក្ខជាខ្លាំងដែលបានឮដំណឹងមរណៈរបស់នាងម្លិះ។
បន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់នាងម្លិះគម្រប់៧ថ្ងៃ សិស្សគ្រប់គ្នាកំពុងតែអង្គុយរៀនជាធម្មតាសុខៗ
ក៏ស្រាប់តែឮសូរសំឡេងច្រៀងយ៉ាងគ្រលួចចេញមកអំពីបន្ទប់សិល្បៈ
វាជាចម្រៀងបុរាណដែលម្លិះនាងបានច្រៀងក្នុងថ្ងៃសង្រ្កាន្ត
ហើយសិស្សគ្រប់គ្នាបានដឹងប្រាកដណាស់អំពីសំឡេងមួយនេះ
ហើយពួកគេកើតនូវសេចក្តីភ័យខ្លាចជាខ្លាំង
លោកគ្រូនាយកក៏បានបញ្ជាឱ្យបុគ្គលិកសាលាទៅមើលនៅបន្ទប់សិល្បៈ
ក៏ប៉ុន្តែវាគួរឱ្យរន្ធត់ចិត្តជាខ្លាំង
បុរសជាបុគ្គលិកនោះបានរអិលជើងដួលបោកក្បាលទៅនឹងតុក្នុងបន្ទប់សិល្បៈនោះស្លាប់បាត់បង់ជីវិតមួយរំពេចទៅ។
មកដល់គ្នីគ្នានាង
វត្តី វិញម្តង
ពួកនាងចាប់ផ្តើមសង្ស័យអំពីការស្លាប់របស់បុគ្គលិកសាលារៀន
ហើយក៏នាំគ្នាបើកឡានទៅកាន់ព្រៃមួយកន្លែង
មិនដឹងថាពួកគេនាំគ្នាមកទីនេះក្នុងគោលបំណងអ្វីនោះទេ
ពួកគេក៏បានមកដល់ខ្ទមចាស់តូចមួយនៅកណ្តាលទ្រូងព្រៃដ៏ធំ
នៅពេលនោះពួកនាងក៏ដើរចូលទៅជួបយាយចាស់ម្នាក់ក្នុងសម្លៀកបំពាក់ខ្មៅ
សក់ក្បាលកន្ទ្រីងកន្ទ្រើងដូចសក់នាង សុខា
តារាស្អីគេអាតិកតុកនោះអញ្ចឹង។ តាមមើលក្រោយខ្នងគាត់
មានអាសនៈនិងក្បាលខ្មោចទំនងដូចជាមេធ្មប់អញ្ចឹង
គ្រាន់ឃើញក៏ព្រឺសម្បុរដែរ។
បន្ទាប់មក
ពួកនាងក៏បានសាកសួរយាយនោះដែលមានឈ្មោះ យាយត្រសក់ផ្អែម
តិចច្រឡំរឿងព្រះបាទត្រសក់ផ្អែមអីទៅ គឺអត់ទេ។
គឺនាងសួរទាក់ទងទៅនឹងវិញ្ញាណនាងម្លិះ ថាតើនាងយ៉ាងណាហើយ
យាយធ្មប់ក៏តបវិញថា
វិញ្ញាណនាងពុំទៅណាឆ្ងាយឡើយអំពីទីកន្លែងដែលនាងបានស្លាប់។
វត្តី៖
ចុះលោកយាយ
តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីកម្ចាត់វិញ្ញាណនាងកុំឱ្យនៅទីនេះទៀត?
យាយ៖
ទេទេ! គឺមិនងាយឡើយ មិនងាយឡើយ។
សិតា៖
ហេតុអីបានជាមិនងាយ យាយ?
សុថាវី៖
មែនហើយ! តើនាងយ៉ាងម៉េច ទើបយើងពុំអាចកម្ចាត់នាងចេញបាន?
យាយ៖
ក៏ព្រោះតែនាងគឺជាខ្មោចតៃហោង (អ្នកស្លាប់ខ្លួន ឬ គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍)
ដែលកាចសាហាវបំផុត នាងគឺជាវិញ្ញាណចងអាឃាត
នាងរង់ចាំតែឱកាសល្អនឹងអាលបានចេញមកសម្លាប់អ្នកគ្រប់គ្នាដែលពាក់ព័ន្ធជាមួយនាងទាំងអស់។
វត្ត៖
តើត្រូវធ្វើម៉េចទៅយាយ ដើម្បីកុំឱ្យនាងចេញមកអុកឡុកបាន។
យាយ៖
គឺមានតែវត្ថុនេះមួយប៉ុណ្ណោះដែលអាចទប់ទល់ជាមួយវិញ្ញាណកំណាចនេះបាន
ឯងត្រូវតែយកយ័ន្តមួយនេះទៅបិទនៅកន្លែងដែលនាងស្លាប់
ចៀសវាងកុំឱ្យជ្រុះរបូតជាដាច់ខាត បើពុំដូច្នោះទេ ពួកឯងនឹង…!
នៅក្នុងយប់ដដែលនោះ
ពួកនាងៗបានចូលមកដល់ទីកន្លែងហាមឃាត់នៅក្នុងសាលារៀន គឺជាបន្ទប់សិល្បៈ
តែក៏ត្រូវបានពូសន្តិសុខហាមមិនឱ្យចូល
ព្រោះជាបំរាមហាមនរណាចូលក្រៅពីនាយកផ្នែកគ្រប់គ្រង ពួកនាងក៏បានវាយពូសន្តិសុខនោះឱ្យគាត់សន្លប់
ចៃដន្យអីជ្រុលដៃក៏បណ្តាលឱ្យសន្តិសុខរូបនោះបានដាច់សរសៃកស្លាប់បាត់ទៅ
ពួកនាងក៏អូសយកទៅដាក់ចូលក្នុងទូសម្រាប់ដាក់របស់ប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ។
បន្ទាប់មក ផែនការនៃការរៀបចំបិតយ័ន្តក៏បានជោគជ័យ។
……………………..!!
បន្ទាប់ពីសិស្សគ្រប់រូបចាកចេញពីសាលាតាមពេលកំណត់
ក៏ឃើញនាង មន្តសុនិរ័ត្នន៍
កំពុងតែដើរទៅកាន់តំបន់ហាមឃាត់ដែលជាបន្ទប់សិល្បៈ នាងដើរឡើងទៅដល់
ក៏ឃើញមានក្រណាត់ពណ៌ក្រហមចាស់មួយជាប់នឹងទ្វារ រួចនាងក៏ទាញយកមកមើល
លុះមើលរួចនាងក៏គ្រវែងចោល គ្រាន់តែយ័ន្តនោះធ្លាក់ដល់ដីភ្លាម
ទ្វារក៏បានរបើកដោយឯកឯង រ័ត្នន៍ នាងចាប់ផ្តើមចម្លែកចិត្ត
ព្រោះសោរទាំងដុលបែរជាជ្រុះរបូតបើកដោយខ្លួនឯង។
បន្ទាប់មកទៀត
នាងក៏ដើរចូលទៅខាងក្នុងបន្ទប់នោះ ស្រាប់តែវិញ្ញាណនាងម្លិះបានបង្ហាញខ្លួន
លូកដៃច្របាច់ក ប៉ុន្តែនាងបានរត់ចេញពីបន្ទប់នោះ ហើយក៏ដួល
ខ្មោចនាងម្លិះនៅតែបន្តដើរតាមនាងយឺតៗក្នុងទឹកមុខគួរឱ្យខ្លាច
រ័ត្នន៍នាងក៏រត់ទៅដល់ដំបូលអគារ ដោយសារភិតភ័យខ្លាំងពេក មិនប្រយ័ត្ន
ក៏រអិលជើងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអាងស្តុបទឹករបស់សាលារៀនស្លាប់បាត់ទៅ។
លុះព្រឹកស្អែកឡើង
នៅក្នុងសាលារៀននាំគ្នានិយាយអំពីទឹកដែលប្រើប្រាស់ទូទៅនៅក្នុងសាលា
ព្រមទាំងទឹកផឹកសម្រាប់សិស្ស ធុំក្លិនស្អុយ ព្រមទាំងមានសក់មកជាមួយផងដែរ
តែក៏ទោះបីជាមានបញ្ហាកើតឡើងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ពុំមាននរណាចាប់អារម្មណ៍អំពីប្រភពទឹកនោះឡើយ។
រហូតដល់ថ្ងៃមួយនោះ
ដោយសារតែទឹកប្រើលែងបាន ពីព្រោះធុំក្លិនស្អុយខ្លាំងពេក
ក៏មានមន្ត្រីជំនាញផ្នែកបណ្តាញទឹកឡើងទៅលើដំបូលអគារពិនិត្យអាងស្តុកទឹក
ក៏ស្រាប់តែប្រទះឃើញសាកសពស្អុយរលួយរបស់សិស្សស្រីម្នាក់ដែលគេស្គាល់ថាជាសពនាង
មន្តសុនិរ័ត្នន៍។
ស្ថានការណ៍នៅក្នុងសាលាកាន់តែធ្វើឱ្យក្មេងៗមានការភ័យខ្លាចបន្តិចម្តងៗ។
ការស្លាប់របស់សិស្សកាន់តែកើនឡើង ធ្វើឱ្យក្រុមនាង វត្តី កើតក្តីសង្ស័យ
ក៏នាំគ្នាលួចចូលទៅក្នុងសាលារៀនទាំងយប់។ នៅពេលយប់
ពួកគេក៏នាំគ្នាចូលទៅក្នុងបន្ទប់សិល្បៈ ក៏ស្រាប់តែសំឡេងចម្រៀង
ហើយហេតុការណ៍នៃការស្លាប់នោះបានកើតឡើងសារជាថ្មី ពួកនាងៗទាំង៣ចាប់ផ្តើមភ័យ
ក៏នាំគ្នារត់ចាកចេញពីបន្ទប់នោះ ដោយហេតុសំណាងមិនល្អ
នាងសិតាក៏រត់ជ្រុលធ្លាក់ចុះពីលើអគារស្លាប់បាត់ទៅ
ចំណែកពួកនាងទាំង២មិនហ៊ានរាយការណ៍ដល់នរណាឡើយ ព្រោះខ្លាចជាប់ការសង្ស័យ
ក៏បានយកសាកសពនាងសិតាទៅចោលក្នុងស្រះត្រីខាងក្រោយសាលាតែម្តងដើម្បីបំបាត់ភស្តុតាង។
លុះថ្ងៃបន្ទាប់
នាង វត្តី និងនាង សុថាវី មករៀនជាធម្មតា ស្រាប់តែពេលដែលនាង
សុថាវី កំពុងតែអង្គុយធ្វើលំហាត់នៅក្នុងថ្នាក់រៀនសុខៗ ក៏ស្រែកថា
“ខ្ញុំខុសហើយ” ខ្ញុំសមតែស្លាប់ និយាយបានតែប៉ុន្មានម៉ាត់នេះ
នាងក៏រត់ទៅដាល់ក្តារខៀនកញ្ចក់ នាងដាល់ទាល់តែបែក
ហើយរើបំណែកកញ្ចក់ទាំងនោះមកអារកខ្លួនឯង ធ្វើឱ្យឈាមបាញ់ពេញថ្នាក់។ នាង
វត្ត ឃើញដូច្នេះ ក៏រត់ទៅជួយមិត្ត
ក៏ប៉ុន្តែនាងរអិលជើងក៏បណ្តាលឱ្យដួលផ្កាប់មុខ
ធ្វើឱ្យបំណែកកញ្ចក់ចាក់ខ្ទេចមុខមួយចំហៀង
ចំណែកសិស្សផ្សេងៗមិនបាននៅជួយឡើយ បែរជានាំគ្នារត់ចេញពីថ្នាក់រៀនអស់
ចំណែកឯនាង វត្តីក្រោកឡើងមក មុខពោរពេញដោយឈាម ហើយដើរចេញពីថ្នាក់ទាំងភាពឈឺចាប់
បន្ទាប់មក វិញ្ញាណនាងម្លិះបង្ហាញខ្លួនធ្វើឱ្យនាង វត្តី ភ័យពេក
ក៏លោតចុះពីលើអគារបុកនឹងស្លាកពាក្យស្លោកដាច់ក្បាលចេញពីខ្លួនស្លាប់បាត់ទៅ។
ដោយសារតែការស្លាប់របស់សិស្សនិងអ្នកពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងសាលារៀននេះច្រើនពេក
លោកនាយកក៏បានសម្រេចចិត្តបិទទ្វារចោលមួយរយៈ។ បើនិយាយពីសាលាមួយនោះវិញ
តែងតែល្បីតពីមាត់មួយទៅមាត់មួយថា
វិញ្ញាណខ្មោចនៅក្នុងសាលាលងកាចសាហាវខ្លាំងណាស់
មិនលើកលែងសូម្បីតែពេលថ្ងៃ៕
តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើសាលារៀនមួយនេះបើកដំណើរឡើងវិញ?
0 Comments